یکی از مواردی که در روایات و احادیث اسلامی، فراوان بر آن تکیه شده است، حفظ و رعایت بهداشت فردی به طور اعم و نظافت دهان و دندان به طور اخص می باشد، چنانچه روایات فراوانی در این باب ذکر شده است، به نحوی که حضرت محمد (ص) در این باره فرموده اند: عَلَیکم بِالسَوکِ فَنِعمَ الشَیء السواکُ یَشُدُ الِلثةَ وَ یَذهَب بِالتخرِ وَ یُصلِحُ المَعدة وَ یَزیدُ فِی دَرَجاتِ الجَنَة وَ یُسخِطُ الشَیطانَ؛ بر شما باد مسواک کردن؛ چه کار خوبی است مسواک زدن، چرا که لثه را محکم می کند، بوی ناخوشایند دهان را از بین می برد، معده را بهبود (اصلاح) می بخشد، به درجات بهشتی می افزاید و شیطان را به خشم می آورد (نهج الفصاحه: حدیث 1975)، و همچنین از امام صادق (ع) نقل شده است که ایشان فرموده اند: دو رکعت نماز خواندن با دهان مسواک زده، بهتر است از هفتاد رکعت نماز بدون مسواک و حضرت در ادامه فرمودند: پیامبر (ص) می فرمود: اگر بر امت من دشوار نبود و آن ها را به زحمت نمی انداخت، هر آینه به آن ها فرمان می دادم که برای هر نماز مسواک بزنند.

بی شک با توجه به توصیه هایی که بزرگان دین بر مسواک زدن نموده اند، این عمل دارای نتایج و ثمراتی در زندگی نیز می باشد، به نحوی که عبدالله بن سنان از امام صادق (ع) نقل می کند که آن حضرت فرمودند: مسواک زدن، دوازده خاصیت و ویژگی دارد: سنت پیامبر (ص) است، پاک کننده دهان و روشن کننده چشم است، خداوند را راضی می کند، دندان ها را سفید می کند، از فاسد شدن دندان جلوگیری می کند و جرم آن را از بین می برد، لثه را محکم می کند، میل به غذا را افزایش می دهد، بلغم را از بین می برد، حافظه را افزایش می دهد، کارهای نیک را دوبرابر می کند و فرشتگان از آن خوشحال می شوند. (ثواب الاعمال: 17، آمال الواعظین، ج3: 254)